Za ciemnymi dolinami, za smutnymi bagniskami, na skraju Pustki, stoi biała iglica, szpicem sięgająca niebios. Choć nieosiągalna, od niepamiętnych czasów stanowi punkt orientacyjny dla kelebryjczyków.
Jej klątwą i dziedzictwem są dziury, pokrywające wszystkie jej ściany, otwierające się na oścież w pustkę, wpuszczające niesamowite wichry wionące spoza znanego świata.
Upiorne melodie niejednego doprowadziły do szaleństwa. Mówi się, że w pustej w środku wieży mieszają się tajemnice Pustki, albo że jest zamieszkała przez głuchych mnichów, którzy zazdrośnie strzegą sekretów ciszy, albo że wieża czeka na powrót Maha, który wypełni ją swoim jestestwem.
Czym jest naprawdę - nie wie nikt, choć widzą ją wszyscy.